انطباق تکنیک فاصله گذاری بر داستان «رجل من دمشق» اثر زکریا تامر

زکریا تامر (1931) از برجسته­ترین داستان­نویسان معاصر سوری است. او در آثار خود مشکلات انسان معاصر را از زوایای گوناگون مورد کنکاش قرار ­داده است، بدیهی است که چنین مضمونی ساختار و تکنیکی نو می­طلبد که با سنت داستان­نویسی کلاسیک عربی متفاوت باشد. ازجمله داستان­های مهمّ «تامر» که وی در آن مشکلات اجتماعی و فرهنگی انسان را در قالب یک شخصیت معیّن با اسلوبی جدید مورد بررسی قرار داده است، «رجل من دمشق» (مرد دمشقی) است. از این رو هدف پژوهش، بررسی تکنیک داستان­نویسی تامر در این اثر و انطباق آن با اصول و مبانی نظریه «فاصله­گذاری» برتولت برشت است. برپایه­ی فرضیه بحث، مؤلّفه­های این نوع داستان­ها در داستان کوتاه حاضر بسیار برجسته است. لذا دریافتیم زکریا تامر در داستان «رجل من دمشق» از رهگذر شخصیت اصلی داستان، مشکلات انسان در جهان کنونی را نشانه می­گیرد؛ این مشکلات در قالب مسایلی چون عشق، ازدواج، آینده، خانواده، کار، غرور، عزت نفس و ... طرح شده و نگرش شخصیت اصلی داستان در قبال آن­ها نشان داده می­شود. نگرشی که غالبا با لحنی تلخ و سیاه ارائه شده و همه هستی قهرمان داستان را فراگرفته است؛ بن­مایه­ی اصلی و مشترک عمل، گفتار و نحوه­ی تفکّر این قهرمان در همه جا خمود و رخوت است.